سلسله جلسات فرهنگی ـ بصیرتی

در ادامه برگزاری سلسله سخنرانی های ماهانه کانون توسعه ارزش ها،سخنرانی دکتر رفیعیان معاون فرهنگی دانشگاه یزد و عضو هیات علمی دانشکده هنر و معماری روز جمعه ۲۷ خردادماه ساعت ۱۸ در دفتر کانون مسجد میرزا محمد حسین (پایگاه شهید مطهری) برگزار گردید.

دکتر رفیعیان: شهرستان بافق از بیرون مثل منطقه ی نفتی به نظر میرسد که در حال اتمام است که در ادبیات رایج این نوع نگاه توسعه ای را "نفرین منابع" می گویند. گزینه ها چیست؟ آیا باید مسیر کوهبنان را پیش برویم یا ساختار اقتصادی منطقه را عوض کنیم. دیگر کشورهای دنیا تجربیات متفاوتی داشتند. بعضا یک مزیت اقتصادی داشتند و با همان جزو بهترین ها شده اند.

دکتر رفیعیان : در شهر بافق به نظر می رسد مردم چیزی به جز استخدام شرکت های معدنی چیزی نمی خواهند و مسائلی مثل توسعه فناوری و جایگزین ها و دیگر فعالیت ها معنایی ندارد. و لذا اگر دغدغه های مردم و مدیریت شهری را بخواهیم بررسی کنیم باید لایه های مختلف مسئله را بررسی کنیم. کار سختی است تغییر فرهنگی نگاه مردم نسبت به توسعه ی شهری. مثلا کانون شما تمرکزش روی تغییر گفتمان اقتصادی مردم باشد. مثلا اینکه ما استخدام شرکت های معدنی نباشیم و وضعمان خوب باشد. مفهوم مردم همیشه در مدیریت شهری مبهم است. در تعاریف معمول هیاتی ها، املاکی ها و . . . اغلب تریبون دارند و آیا راهبردها را بایستی از مردم پرسید. طرح نیازسنجی یک لایه تشریفاتی دارد که اصل جریان را خراب می کند. دیدگاه حل مسئله چه می گوید راهبرد را که مشخص کردی و راه را روشن کردی هیچ چیزی نباید تمرکز شما را از راه دور کند.

دکتر رفیعیان : پس به دو حرکت نیازمندیم، اول شهروندان آگاه به آینده دوم مدیریت شهری با نگاه به آینده که در مقیاس استان، شهرستان و شهر باید شروع کنیم. اگر یک شهری بخواهد یک سر و گردن بالاتر باشد باید آینده پژوهی کند و از ترند نگاری پرهیز کند. چه کسی می دانست کیش دیروز می تواند چنین سطحی از توسعه در آن اتفاق بیافتد؟ تفکر مبتنی بر آینده پژوهی راهگشاست و جاش تو مراکز اداری نیست. سنگ آهن مرکزی متوجه شده است که دیگر نمی تواند ادامه بدهد ولی مردم متوجه نشده اند. برای بافق باید یک جمعی محقق کار را شروع کنند و با فرض اینکه معدن تمام شده است طراحی را شروع کند. و بعد زمینه یابی شود و پیشران های توسعه را درآورد و سناریو نوشت. سپس این را ترویج و گفتمان سازی کرد. لایه مدارس کار آموزش عمومی را ادامه بدهند. و لذا دغدغه ی کانون باید این باشد.